ای هـمـۀ عـمـر من لحـظـۀ دیـدار تـو            تـنـد مـرو تا کـنـم جان خود ایـثـار تو
با چه دلی می بری از من مظلومه دل            ای که دلـم از ازل بـوده گـرفـتـار تـو

تـنــد مــرو از بـرم کـز بـغـل مــادرم            بوده نگـاهـم فـقـط بر گـل رخـسار تو
اهل حرم چون سپاه دور تو با تیـر آه            دخت عـلی پیش رو جای عـلـمدار تو
صبر کن ای تشنه لب تا که در این تاب و تب            آب به طفـلان دهـد دیـدۀ خـونـبـار تو
بـا دل افـروخـتـه بـا جـگـر سـوخـتــه            بر تو دعـا می کـنـد عـابـد بـیـمـار تو
دشمن اگر از عناد گوش به پندت نهاد            در پی پـاسخ نبـود سنـگ سـزاوار تو
با همه داغ جگر نیست به من سخت تر            لحـظـه ای از لـحـظـۀ آخـر دیـدار تـو
یار تو را می برد، گرگ تو را می درد            یوسف من می روی دست خـدا یار تو
سینه ام آمد به تنگ شد جگرم چنگ چنگ            کاین همه گرگ آمده بر سر بازار تو
مشتری تو خداست با همۀ هست خود            "میثم" بی مایه هم گـشته خـریـدار تو